Van Scheveningen naar Cloghane
Didi Cobussen is een ervaren communicatieadviseur met een grote liefde voor tekst en taal. Ze studeerde Cultuur en letteren in Tilburg en ging tijdens haar studie een semester op uitwisseling naar Limerick in Ierland. Daar ontstond de liefde voor het land. Sinds 2020 werkt en woont ze samen met haar man Michiel en hun twee tienerkinderen in een oude, verbouwde boerderij in het Ierse dorp Cloghane. Aan het begin of op het eind van haar werkdag gaat ze vaak even ‘dippen’ in zee.
Als freelance communicatieadviseur en redacteur heb ik twee grote opdrachtgevers in de energietransitie en duurzaamheid. Mijn werkzaamheden bestaan uit het redigeren van rapporten, nieuwsbrieven en uitnodigingen tot het maken van communicatieplannen en coördineren van de communicatie. Voordat ik zelfstandig werd, werkte ik als communicatieadviseur bij de Gemeente Den Haag. Daar heb ik net niet de 12,5 jaar gered, vanwege onze verhuizing naar Ierland. Het was ook goed om een nieuw begin te maken. In juli 2020 ben ik gestart als zelfstandige en in november kreeg ik mijn eerste klus.
We kwamen al langer in Ierland. Dat begon met mijn Erasmus-uitwisseling in 1999. Ik heb toen een semester in Limerick gestudeerd. Mijn man Michiel was toen nog mijn vriend en heeft me toen opgezocht. Hij is fervent windsurfer en bij Brandon Bay kun je goed surfen. Het was een toffe tijd en sindsdien is hij ieder jaar teruggegaan om daar met vrienden te surfen. Ook samen zijn we er vaak geweest, in een camper op vakantie met onze kinderen.
‘Ieren zijn heel hartelijk en hebben een goed gevoel voor humor’
Als je ergens vaak komt, leer je de omgeving en lokale mensen kennen. We werden verliefd op het land. Ieren zijn heel hartelijk en hebben een goed gevoel voor humor. We hebben vaak tegen elkaar gezegd ‘Wie weet, later als we groot zijn…’. Later duurde steeds langer en toen de kinderen kwamen, zijn we toch maar gebleven, ook voor opa en oma. We woonden in Scheveningen en hadden het gevoel vooral te werken voor de hypotheek en heen en weer te rennen tussen werk, kinderdagverblijf en thuis. We bleven dromen ‘Ooit… als de kinderen het huis uit zijn, als we met pensioen gaan…’.
In de zomer van 2019 waren we weer op vakantie in Ierland en toen gooide Michiel een balletje op. Sam van 12 en Loe van 9 waren meteen enthousiast, maar ik twijfelde. Diezelfde zomer overleed een vriendin aan kanker en we gingen terug naar Nederland voor de uitvaart. De kinderen bleven in Ierland, in de camper bij vrienden. Zij wilden niet terug. Toen ben ik gaan denken: waarom zouden we wachten? Waarom kijken we niet of het financieel haalbaar is? We hakten de knoop door en hebben ons huis goed verkocht. We waren snel gesetteld. Corona was beperkend, maar het heeft ook geholpen. Online werken werd hierdoor makkelijker en we hebben veel tijd gehad met z’n vieren.
‘Vanuit huis kijk ik uit over de baai, die met vloed vol is en met eb leeg’
Ik werk nu vanuit ons huis in het dorp Cloghane aan Brandon Bay, in het zuidwesten van Ierland. Het ligt tussen de bergen en de zee in. ‘Where the mountains meet the sea’, zeggen ze hier ook wel. Vanuit huis kijk ik uit over de baai, die met vloed vol is en met eb leeg. Het uitzicht is altijd anders en het is nooit saai. We hebben een oude boerderij met dikke stenen muren gekocht op een online veiling. Het was al een tijd verlaten en er moest veel gebeuren. In totaal hebben we twee jaar verbouwd: een jaar gestript en een jaar opgebouwd. Nu is het een tophuis met fraaie aanbouw. Duurzaam gebouwd en goed geïsoleerd met schapenwol en natuurlijke materialen, inclusief een warmtepomp en zonnepanelen.
Werken doe ik aan de keukentafel in onze woonkeuken en teksten redigeren doe ik soms vanuit een stoel of op de bank. Mailen doe ik ook wel buiten, maar schrijven is lastig met het felle licht. Thuiswerken gaat prima als Sam en Loe op school zijn. Tijdens vakanties geeft het iets meer afleiding, maar ze weten dat ze bij een meeting rustig moeten zijn. Inmiddels zijn ze ook 17 en 14 jaar en wonen ze min of meer op hun eigen kamer. Vanaf de eettafel heb ik uitzicht over de baai. Mijn laptop staat eigenlijk altijd op tafel. Michiel heeft een kantoorruimte in de aanbouw. Hij is online product manager en heeft meer meetings dan ik. Ik vind reuring om me heen wel fijn.
‘Werkafspraken zijn leidend; andere werkzaamheden doe ik eromheen’
Voor mij is geen werkdag hetzelfde. De kinderen gaan met de schoolbus naar school; Loe om 7.50 uur en Sam om 8.15 uur. Ik breng ze naar de halte en dan begint mijn dag. Meestal is dat rond 9.00 uur; in Nederland is het dan 10.00 uur. Mijn werkafspraken zijn leidend voor de dag; andere werkzaamheden doe ik eromheen. Gemiddeld heb ik dagelijks twee tot drie afspraken. In de middag ga ik vaak even naar buiten, bijvoorbeeld om boodschappen te doen. Sinds een half jaar hebben we een hond. Hij kan vrij rondlopen buiten, maar soms ga ik ook mee wandelen.
De kinderen lopen ’s middags meestal vanaf de halte naar huis. Soms rijdt Loe mee met de buurvrouw. Ik probeer woensdag- en vrijdagmiddag vrij te houden, maar ik ben heel flexibel. Bij een deadline of als een afspraak alleen op woensdag kan, dan werk ik ook op woensdag. Door die flexibiliteit heb ik weinig structuur, maar een kop koffie met opgeklopte melk heb ik wel nodig in de ochtend. Meestal drink ik dan zo’n twee tot drie koppen. Soms eet ik een boterham achter mijn laptop. Als het rustig is, ga ik ervoor zitten. Of ik ga ergens een broodje eten met een vriendin. Het liefst ga ik naar buiten tijdens een pauze.
‘Het is heerlijk om te dippen in de zee en de dag achter me te laten’
Als ik geen afspraken heb, begin ik vaak met een dip in de zee. Anders doe ik dat aan het einde van de dag. Ik ga sowieso een paar keer per week naar zee. Dat is begonnen toen ik een keer met vriendinnen meeging en sindsdien doe ik het graag. Het is verschrikkelijk als je erin moet, maar ik ben altijd blij als ik eruit kom. Meestal ga ik met vriendinnen of met Michiel, maar ik kan ook alleen gaan. Als ik een hele dag heb gewerkt, is het heerlijk om in ongeveer vijf minuten naar het strand te rijden, te dippen in de zee en zo de hele dag achter je te laten. Dat is voor mij echt een ontspanmoment.
Ongeveer drie keer per jaar gaan we naar Nederland. Ik bezoek dan mijn ouders in Limburg, ga langs bij opdrachtgevers en spreek af met vriendinnen. Vaak zijn het drukke dagen, kriskras door Nederland. Je blijft een Nederlander in Ierland, maar het aanpassen ging heel makkelijk. Ieren zijn heel hartelijk en geïnteresseerd. We wonen in een uithoek en midden in de natuur, maar qua sociaal leven is het druk zat. Vooral de plaatselijke pub is een verbindende factor. We hebben hier echt een andere privé-werkbalans gevonden. Van natuur en ruimte word je vanzelf rustig.
