Van Aix-en-Provence tot Maastricht
Mirthe Smeets werkt als communicatiemedewerker en redacteur voor Zuid-Limburg Bereikbaar en Maastricht Bereikbaar. Vanuit Maastricht schrijft, redigeert en overlegt ze soms op kantoor aan het Bassin, soms vanuit huis. Haar werkplek is flexibel: van kantoor tot zolder en van woonkamer tot café. Lang woonde en werkte ze als freelancer op diverse plekken, ook in het buitenland. De rust van één werkgever en één woonplaats zijn nu ideaal, in het leven met kleine kinderen. Meer over haar werk op LinkedIn.
Ik werk parttime voor Zuid-Limburg Bereikbaar en Maastricht Bereikbaar. Daarbij werk ik ofwel op kantoor, gelegen aan het hippe Bassin van Maastricht, ofwel thuis, ook in Maastricht. Ik kom zelf uit Zuid-Limburg en geniet van het wonen in de Maasstad. Mijn twee kindjes hebben allerlei fijne activiteiten om zich heen zoals musea, fietsparken, speeltuinen en kindercafeetjes, en tegelijkertijd ben je zo in het Heuvelland voor een wandeling in de natuur.
Eerder woonde en werkte ik als freelancer in Aix-en-Provence, waar mijn man en ik twee jaar woonden, en in Rotterdam, waar we ruim zeven jaar woonden. Of elders in Nederland en in Frankrijk, waar ik dan voor een opdracht naartoe moest. Je kent het gevoel misschien wel van op een nieuwe plek komen: dat voelt eng en geweldig tegelijkertijd. Het geeft een gevoel van adrenaline, zeker als het lukt om in korte tijd contacten te leggen en terug te komen met unieke ontdekkingen en verhalen. Nou, dat gevoel krijg ik als ik ergens werk waar ik normaal gesproken niet zit en mensen om me heen zie die ik niet ken. Geen idee wat ze doen, wie ze zijn, maar we zitten tijdelijk in dezelfde bubbel en we maken íets.
De stabiliteit van één werkgever en één woonplaats vind ik nu fijn. Die rust is goud waard en past bij onze levensfase. Ik denk niet vaak terug aan alle avontuurlijke zzp-momenten, maar soms… toch wel. In een café gaan werken is dan een manier om dit gevoel op te zoeken. Ik heb eens de eerste trein naar Den Bosch genomen en met een vriendin een hele dag níet gepraat en hard doorgewerkt. Alleen in de pauze en na het werken hebben we bijgekletst. Dat vond ik wel een teken van discipline en flexibiliteit, van ons beiden. Moet je niet te vaak doen, maar het was een mooie onderbreking van de week. Alsof we samen in de bieb zaten, zoals vroeger tijdens onze studie, dat idee.
‘Als mijn man en ik tegelijkertijd thuiswerken, lunchen we samen’
Thuis werk ik in de woonkamer als ik tussendoor naar buiten moet, bijvoorbeeld om naar een interviewafspraak te gaan. Ik werk op zolder als ik focus-klussen moet doen, zoals een interview uitwerken, nieuwsbrieven maken en teksten redigeren. Mijn bureau staat op zolder, in de andere hoek staat het bureau van mijn man. We werken niet tegelijk in die ruimte. Hoe aardig we elkaar ook vinden en hoe goed de noise cancelling koptelefoon ook werkt: we hebben het idee dat we elkaar dan afleiden. We lunchen wel samen als we tegelijkertijd thuiswerken. Overigens moet mijn man als IT’er vaak op locatie zijn, dus meestal is hij op kantoor.
Ik werk met een laptop die ik meeneem naar kantoor of op de zolder of in de woonkamer neerzet. Soms op een verhoging met extra toetsenbord. Vaak met een aangesloten extra beeldscherm, zowel thuis als op kantoor. Vaak ook niet. Het is wel handig als je bijvoorbeeld in een CMS werkt en de voorkant en achterkant van de website tegelijkertijd openklapt.
‘Een goede sfeer op het werk zorgt bij mij voor focus’
Thuis zet ik meestal rustige achtergrondmuziek aan, zoals akoestische gitaar- of pianomuziek. Op kantoor zet ik met bevriende collega’s de radio zachtjes aan. Té veel kabaal leidt af maar een erg grote stilte misschien nog wel meer. Dan wordt iedereen zo bewust van zichzelf, lijkt het. Ik vind wat geroezemoes, wat geklets, wat overleggen, wat muziek op de achtergrond wel prettig werken. Een goede sfeer zorgt bij mij voor focus, zo zou je het kunnen samenvatten.
Een korte onderbreking in de middag is ook prettig. Even de benen strekken en met collega’s een rondje lopen door het bruisende Sphinxkwartier, waar ons kantoor is gevestigd. En een cappuccino scoren of ons wagen aan een Matcha met mango, ik geniet ervan! Leuk om bij te praten over ieders weekend en soms over een wat diepzinniger onderwerp zoals vergeten passies, leuke gewoonten en grote dromen. En daarna weer volle bak aan de slag.
Thuis vergeet ik het wandelrondje regelmatig. Ik ben dan eerder te streng voor mezelf dan andersom, dan blijf ik maar meters maken. Terwijl het net zo belangrijk is! Dus ik dwing mezelf wel en zet de wekker als het wandeltijd is. Ik woon zelf vlak bij de bibliotheek en een wandelingetje die kant op en terug, langs de Maas, zorgt al voor de nodige vitamine D en inspiratie. Snel een boterham en wat granola eten en ik heb weer genoeg energie voor een tweede deadlinespurt.
‘Ik wil de magie voelen van het schrijven op een bijzondere plek’
Ik werk graag in de plaatselijke bibliotheek en kan ook genieten van het uitproberen van een nieuw koffietentje. Of om na een interview-afspraak verder te werken in het cafeetje om de hoek. Bij Café Zondag zat Leon Verdonschot soms geconcentreerd in een hoekje te typen. Bleek later dat hij daar aan één van zijn romans zat te werken. Leuk om dat te constateren. Je voelt je bijna onderdeel van dat boek, want je zag hem van afstand nadenken en vrolijk verder typen na die denkpauze. Misschien komt dit doordat ik vroeger veel Roald Dahl-verhalen heb gelezen waarin hij zijn mysterieuze werkplek in de tuin geregeld beschreef. Die magie van het schrijven op een bijzondere plek wil ik ook voelen.
Inmiddels werk ik bijna vier jaar in vaste dienst maar ik merk nog steeds dat ik lange tijd als freelancer heb gewerkt, vanuit het buitenland of andere delen van Nederland. Als ik in een kleurrijke horecagelegenheid beland met reizigers, freelancers en studenten om me heen, die gezellig met elkaar converseren maar ook doorwerken, dan waan ik me weer even in avontuurlijkere tijden.
