Van popcornbrein naar Parijs-inspiratie
Sigrid van Iersel is storycoach, creatieve gids en schrijver. Ze begeleidt mensen hun ideeën te ordenen en hun eigen verhalen te ontdekken. Storytelling en creatief denken zijn voor haar belangrijke tools. Ze studeerde Nederlands en is van mening dat de technieken van romanschrijvers veel breder toepasbaar zijn. Zelf schept ze graag helderheid om nieuwe perspectieven te zien. Ook houdt ze ervan om haar blik op een andere manier te verruimen, bijvoorbeeld tijdens haar jaarlijkse inspiratietrip naar Parijs. En haar verhalenradar staat altijd aan. Meer over haar werk op haar website.
Ik werk als coach voor mensen met een ideaal en een missie. Mijn rol is om hen te helpen de juiste taal te vinden om hun missie te verwoorden, zodat ze anderen beter kunnen bereiken en raken. Daarnaast begeleid ik mensen met een ‘popcorn-brein’: creatieve geesten met veel talenten en talloze ideeën, die vaak moeite hebben met structuur aanbrengen. Ik help hen om overzicht te krijgen en hun plannen concreet te maken. Verder ben ik storytelling-expert, wat sterk overlapt met mijn andere werkzaamheden. Ik weet hoe verhalen werken en hoe je ze effectief kunt inzetten.
Mijn achtergrond ligt in de Nederlandse taal- en letterkunde. Ik ben jarenlang journalist geweest, onder meer als verslaggever bij een regionale krant en later als parlementair verslaggever. Zeven jaar lang liep ik rond op het Binnenhof. Daarna was ik een korte periode bladenmaker bij een bureau. Zestien jaar geleden begon ik voor mezelf, eerst als journalist en tekstschrijver. Gaandeweg verschoof mijn focus naar storytelling en vijf jaar geleden ben ik gestart met coaching. Inmiddels bied ik ook online programma’s en schrijf ik boeken.
‘Afgelopen jaar heb ik thuis twee ideale werkplekken gecreëerd’
Ik werk vanuit huis, waar ik een ideale plek heb om te schrijven en een coachstudio heb ingericht. Mijn huis staat in Den Haag, in het Statenkwartier, dicht bij het Kunstmuseum en de zee. Ik ben oorspronkelijk opgegroeid in Brabant, maar ben door mijn werk als parlementair verslaggever in Den Haag beland en kocht hier 27 jaar geleden een huis. Het huis was behoorlijk verwaarloosd, maar afgelopen jaar hebben mijn man en ik het opgeknapt en voor mij twee werkplekken gecreëerd.
Mijn schrijfplek bevindt zich op zolder in een L-vormige ruimte. In de korte kant van de L staat mijn bureau, een geborgen plek waar je me niet meteen ziet zitten. De ruimte is kleurrijk, met een boekenwand, een blauwe bank en gekleurde rolgordijnen. In een andere hoek heb ik een schilderplek ingericht met verf en kwasten. Het is een echte creatieve zolder.
Op mijn bureau staat een gefiguurzaagde houten boom van een halve meter hoog, waarin allerlei herinneringen hangen: kaartjes, een flesje, een olifantje, en andere memorabilia die me herinneren aan bijzondere momenten en plekken. Zo hangt er een kaartje van een congres over creativiteit in Italië, waar we een wens mochten uitschrijven. De boom hangt inmiddels behoorlijk vol, als een soort alternatieve kerstboom met lichtjes.
‘Ik gebruik aparte notitieboeken voor verschillende doeleinden’
Naast mijn toetsenbord ligt altijd een notitieblok. Daarnaast heb ik een groot rood boek waarin ik aantekeningen maak van coachgesprekken. Ik gebruik aparte notitieboeken voor verschillende doeleinden: één voor mijn mastermind-groepje waarin ik met andere ondernemers spar over businesszaken, en een ander voor losse ideeën. Dat laatste is me het meest dierbaar, omdat dit boek het meest persoonlijk is. Ik ben gek op notitieboeken en lijstjes.
Zelf heb ik ook een popcorn-brein en krijg de hele dag door nieuwe ideeën. Om daar grip op te houden, zoek ik controle door ideeën te bewaren en te ordenen. Vaak blader ik terug in mijn notities, leg verbanden en voed zo mijn creativiteit. Dit helpt me om ideeën verder uit te werken. Ik noteer ook met wie ik heb gesproken, of ik heb gewandeld, waar ik koffie heb gedronken en hoe vaak ik naar yoga en mijn koor ga. Dit geeft me een gevoel van overzicht en controle.
Mijn coachruimte bevindt zich op de eerste verdieping aan de straatkant. Het is een lichte, open ruimte van ongeveer zes bij vier meter, met grote ramen. Er staat een grote tafel met stoelen en een comfortabele stoel met een schapenvachtje. In een kast bewaar ik boeken over coaching en storytelling, evenals creatieve kaarten en visuele sjablonen die ik gebruik om mensen te helpen hun situatie en doelen in kaart te brengen. Ik werk voornamelijk op zolder, maar gebruik de coachruimte een a twee keer per week, meestal voor sessies van een tot twee uur.
‘Vaak lunch ik laat, omdat ik zo opga in mijn werk’
Mijn werkdag begint meestal rond tien uur. Daarvoor neem ik de tijd om op te starten met koffie en wat voorbereidingen. In de ochtend heb ik afspraken, zoals een coachgesprek of een interview. Daarna werk ik mijn mails bij en besteed de middag aan uitwerken van gesprekken of feedback geven op schrijfwerk. Vaak lunch ik laat, soms pas rond half drie, omdat ik zo opga in mijn werk. Ik werk door tot ongeveer zeven uur en wil alles afronden voordat ik stop. Mijn man is vaak ook laat klaar, dus eten we meestal rond acht uur.
’s Avonds gaat mijn creatieve hoofd pas echt aan. Terwijl ik lees of een film kijk, komen er spontaan ideeën op. Dan pak ik vaak mijn notitieblok en schrijf ik iets uit, wat regelmatig resulteert in een blog. De meeste blogs schrijf ik ’s avonds. Overdag moet ik productief zijn en leveren waar klanten op wachten, maar in de avond ben ik in een andere stemming en komen de ideeën vanzelf. De volgende dag werk ik die ideeën dan verder uit en kom zo in een fijne flow.
Ik haal ook veel inspiratie uit de mensen om me heen: coachgesprekken, afspraken met vriendinnen, koor en yoga. Als ik thuis lees, voelt dat nog steeds als werk. Mensen zien mij als extreem productief omdat ik veel output heb, maar voor mij is schrijven een manier om alles te verwerken. Ik ben het meest in mijn element als ik volledig in die zone zit. Om me te focussen bij uitstelgedrag zet ik vaak barokmuziek op. De specifieke frequentie helpt om mijn hoofd tot rust te brengen en in een zen-modus te komen, waardoor het makkelijker is om aan een taak te beginnen. Mijn hoofd is normaal gesproken vrij onrustig, maar met muziek kan ik me beter concentreren.
‘Ik heb behoefte aan rust én nieuwe prikkels, een onhandige combinatie’
Mijn guilty pleasure is een bezoek aan een koffiehuis, waar ik met een kop koffie en een taartje in mijn notitieboek schrijf. Helaas komt het er niet vaak van, maar het is een droombeeld dat ik koester. Wat ik wél ieder jaar doe, is een paar dagen alleen naar Parijs om inspiratie op te doen. Ik wandel door de stad, bezoek koffietentjes en laat me onderdompelen in de sfeer. Daar krijg ik altijd nieuwe ideeën. Mijn hoofd hoeft niet te worden aangezet, maar ik heb behoefte aan zowel rust als nieuwe prikkels – een onhandige combinatie.
Als ik alleen reis, kan ik mijn eigen tempo volgen, veel stilstaan en foto’s maken, in een bubbel van ideeën. Ik bezoek steeds nieuwe plekken, maar heb ook een paar favoriete wijken. Mijn Frans is redelijk, genoeg om me te redden. Ik verwerk mijn indrukken vaak in de trein terug naar huis. Parijs stimuleert me enorm, zowel de grote architectuur als de kleine straatjes vol verrassingen. De stad heeft iets magisch: van Picasso en Coco Chanel tot Napoleon, de stad ademt grootse ideeën.
Foto’s van Sigrid: Sheila Bosman
